(१) अँध्यारोनगरी

राजमहलमारात्रिभोजथियो।एउटामान्छेत्यहाँआयोरराजालाईदण्डवत्गरेरलम्पसारपर्‍यो।भोजमाआएकासबैलेउसलाईहेर्नथाले।उसकोआँखानिकालिएकोथियोरत्यहाँबाटरगतबगिरहेकोथियो।

राजालेउसलाईसोधे, "तिम्रोयोअवस्थाकसरीभयो ?"

उसलेभन्यो, "महाराज ! पेसालेमएकचोरहुँ।औंसीकोरातिमएकधनीपसलेकहाँचोरीगर्नगएँ।झ्यालबाटभित्रजानेहुँदाझुक्किएरदर्जीकोपसलमापसेछु।अँध्यारोमामत्यहाँकोचर्खामाठोक्किनपुगेँरमेरोआँखानिस्कियो।अब, हेमहाराज ! त्योदर्जीबाटमलाईन्यायदिलाईपाऊँ।"

राजालेदर्जीलाईबोलाएरल्याउनसिपाहीलाईआदेशदिए।ऊआयोरउसकोआँखाझिक्नेनिर्णयसुनाइयो।

"हे, महाराज !" जुलाहालेभन्यो, "तपाईंलेएकदमैउचितन्यायसुनाउनुभयो।मेरोआँखानिकाल्नैपर्नेहो।तरदु:खकासाथमैलेकेनिवेदनगर्नैपर्छभनेकपडाबुन्दामैलेदुवैतिरहेर्नुपर्छ।यसकारणमलाईदुवैआँखाकोखाँचोछ।तर,एउटाआँखातजसरीभएपनिचाहिएकोछ।मेरोछिमेकमाएउटामोची (जुत्ता सिलाउने)बस्छ।उसकापनिदुइटाआँखाछन्।उसकोपेसालाईदुइटाआँखाकोखाँचोपनिपर्दैन।"

राजालेमोचीलाईबोलाउनसिपाहीपठाए।ऊआयोरउसकोएउटाआँखानिकालियो।

न्यायसम्पन्नभयो।

(अनु : मनोजन्यौपाने)

(२) बज्रपात

तुफानीदिनथियो ।एकजनामहिलागिरजाघरमापादरीसम्मुखआएरभनिन्, "मइसाईहोइन, केमेरालागिजीवनकानारकीययातनाबाटमुक्तिपाउनेकुनैउपायहोला ?"

पादरीलेतीमहिलातिरहेरेरउत्तरदिए, "छैन, ममुक्तिकोमार्गकाविषयमातिनलाईमात्रबताउनसक्छु,जसलेविधिवत्इसाईधर्मकोदीक्षालिएकाछन् ।"

पादरीकामुखबाटयीशब्दनिस्कनेबित्तिकैठूलोस्वरमाबिजुलीचम्कियोरपूरैक्षेत्रआगोकोज्वालामाहोमियो ।नगरवासीहरूकुद्दैआएरमहिलालाईउद्धारगरे । त्यतिन्जेलपादरीलाईअग्निलेनिलिसकेकोथियो ।

(अनुवादःकुमुदअधिकारी)