- श्यामसाह

योसुन्दरबजारकोकथाहो,जसकोसौन्दर्यसँगकोसम्बन्धठीकउल्टोथियो ।केही-केहीत्यसरीनै, जसरीजलस्रोतकोसबैभन्दाधनीदेशनेपालकोसम्बन्धयहाँकोलोडसेडिङरखानेपानीकोहाहाकारसँगछ ।

सुरुमात्योडोमजातिकोबस्तीथियो ।जहाँतिनीहरुलेसुङ्गुरपाल्ने, हाटबजारसफागर्ने, बाँसकाभकारी, ढाकी, नाङ्लोबनाउनेकामगर्थे ।तिनकाबस्तीभरिसुङ्गुरकारबस्तीबाहिरमानिसकाबिष्टापरैबाटगन्हाउँथे ।जबमहेन्द्रराजमार्गलेत्यसठाउँलाईआफ्नोबाटोमापाऱ्यो, वरपरकागाउँपञ्चायतकाठूलाबडामानिसहरुकाआँखात्यहाँपर्नथाले ।तिनीहरुमिलेरसल्लाहलेनैडोमहरुलाईत्यहाँबाटसारे ।आफ्नामानिसहरुलाईल्याएरबस्तीबसाले ।तिनीहरुलेत्यहाँइनारखने, मन्दिरबनाए, स्कुलखोले ।शनिबाररमङ्गलबारहाटलगाउनजिल्लाभरिकागाउँहरुमाडङ्कासमेतबजाए ।दुईदिनरचाररातकोछलफलपछिबल्लनामजुराए, सुन्दरबजार ।यद्यपिआजकामितिसम्मपनिडोमकासुङ्गुरहरुलेसुन्दरबजारमाआएरबिष्ट्याउनभनेछाडेकाछैनन् ।

अचम्मकिसिमलेशान्तथिएत्यहाँकामानिसहरु ।त्यतिकैचिसापनिथिए ।देशकोकुनैपनिराजनीतिकउथलपुथलहरुलेकहिल्यैपनित्यसठाउँलाईछोएन ।त्यहाँकोसर्वमान्यनेताथियोबिसनाथबाबु ।देशमाजतिपनिराजनीतिकपरिवर्तनहुन्थे, तीसबैकाप्रभावअन्ततःबिसनाथबाबुकोमागएरटुङ्गिन्थे ।पञ्चायतकालभरिऊखुङ्खारपञ्चथियो ।२०४६सालकोसफलजनआन्दोलनपछिऊकाङ्ग्रेसभयो ।राजनीतिकपार्टीकोप्रभावअनुसारआफूपरिवर्तनभएपनिसुन्दरबजारबाटउसकोप्रभावभनेकहिल्यैहटेन ।

मानिसहरुभन्थे, उसकाआँखारदिमागदुवैसैतानकोछ ।हुनपनिउसकाआँखापूरैसुन्दरबजारभरिमाबेग्लैथिए ।नीलातरगहिरा ।मानिसहरुठाडोआँखालेउसलाईहेर्दैनथेकिनकित्यसरीहेर्नेएकजनामानिसपनिसुन्दरबजारमाटिकेकाथिएनन् ।

त्यहीबेलालाटीसुन्दरबजारमादेखापरी, जसलेसुन्दरबजारकामानिसहरुमातरङ्गनैल्याइदियो ।त्यसबेलासम्मसुन्दरबजारएउटाचल्तीकोबजारभइसकेकोथियो ।राजमार्गभन्दाउत्तररदक्षिणकागाउँहरुकोकेन्द्रकारूपमास्थापितभइसकेकोथियो ।लाटीलेदिनभरिमागेरजम्मागरेकोखानेकुराउसलाईचाहिनेभन्दाबढीनैहुन्थ्यो ।त्यसैलेऊत्यसपछिअन्तकतैपनिगइन ।

स्वभावलेजिद्दीथिईलाटी ।त्यत्तिकैजण्डपनि ।उसकोमुखबाटअरआबाहेकअरुस्वरउच्चारणहुँदैनथ्यो ।तिनैस्वरउच्चारणगरेरऊकेहीनकेहीगुन्गुनाइरहन्थी ।ऊकहाँबाटकसरीआई, कसैलेथाहापाएन ।त्यसभन्दाअगाडिपनिसुन्दरबजारमापागलहरुनआएकाहोइनन् ।तर,अहिलेसम्मत्यतिउमेरकीतरुनीकेटीपागलभएरआएकीथिइन ।यदिऊलाटीहुँदिनथीभनेअहिलेकुनैराम्रोघरमाबिहागर्नठिक्कपरेकीकेटीहुन्थी ।एउटाकारणयहीपनिथियो, जसलेगर्दात्यहाँकामानिसकोध्यानलाटीलेतानेकीथिई ।

सुरुमातत्यहाँकाकेटाहरुलाटीकोपछाडिरमितेभएरनैमडारिनथाले ।तिनीहरुलेलाटीलाईचिढिनेगरीजिस्काउँथे ।लाटीधारेहातलाउँदैआफ्नैशैलीमागालीगर्थी ।अनिआजितभएरजथाभावीढुङ्गालेहिर्काउँथी ।तर,केटाहरुलेजिस्काउनछाड्दैनथे ।ऊआफैंचिच्याउनथाल्थी ।आफ्नैकपाललुछ्नथाल्थी ।आवेशमागुप्ताङ्गखोलेरदेखाइदिन्थी ।अनिमात्रकेटाहरुखितितीहाँस्दैत्यहाँबाटहिँड्थे ।

लाटीसबैभन्दाबढीअराजकमाग्नेबेलामाहुन्थी ।नदिउन्जेलसम्मझर्कोलाग्नेगरीकराइरहन्थी ।कसैलेउसलाईधपाउनलठ्ठीउज्याउँथे, कोहीपानीखन्याउनखोज्थे ।तर,लाटीडराउन्नथी ।धारेहातलगाउँदैगालीगर्थी ।त्यतिलेनमानेढुङ्गाटिपेरहिर्काउनखोज्थी ।मानिसहरुआजितभएरपहिलेनैदिनथालेकाथिए ।तिनीहरुलेप्रहरीमाउजुरीपनिहाले ।तर,लाटीलाईथुनामाराख्नेकसरी ? प्रहरीलेउसलाईजगल्टाएरधपाउनखोजे तरलाटीपनिकमथिइन ।उसलेपनिउनीहरुलाईढुङ्गालेहिर्काई ।त्यसपछिमानिसहरुआफ्नासर्वमान्यनेताबिसनाथबाबुकहाँगए ।तर,बिसनाथबाबुलेभनेउल्टैतिनीहरुलाईनैसम्झाइबुझाईपठाए ।

त्यसपछिलाटीत्यहाँबिसनाथबाबुपछिसर्वाधिकप्रभावशालीभई ।मानिसहरुतिनलाईपरदेख्नेबित्तिकैखानेकुराठीकपार्नथाले ।प्रहरीहरुतिनलाईदेख्नेबित्तिकैतर्किनथाले ।तर,त्यहाँकाकेटाहरुलेभनेअझैपनिआफ्नाआफन्तहरुबाटलुकेरलाटीलाईजिस्काउनछाडेनन् ।

जबलाटीकोपेटउठेकोदेखियो, सुन्दरबजारमाएककिसिमकोभुइँचालोनैआयो ।प्रत्येकमानिसकामुखबाटलाटीकोपेटकोचर्चासुनिनथाल्यो ।कसैकालागित्योठट्टाकोविषयबन्यो ।कसैकालागित्योसामाजिकप्रतिष्ठाकोविषयपनिबन्यो ।केहीबुद्धिजीवीजोआफूलाईसामाजिकरूपलेप्रतिष्ठितठान्थे, तिनीहरुलेलाटीलाईपेटबोकाउनेमानिसकोखोजीगरिपाऊँभनेरथानामानिवेदनहाले ।पटक-पटकबिसनाथबाबुकहाँपञ्चायतीबसाउनकालागिधाउनथाले ।तर,कोहीकोहीभनेनराम्ररीझस्के ।जसकारातकानिद्रासमेतगायबभए ।योतिनैमानिसहरुकोकथापनिहो ।

सईप्रेमबहादुरथापा

"साप, लाटीलेतपेटबोकी ।"

उसलेपहिलोपटकबच्चुयादवकोमुखबाटसुन्यो ।पूरैरक्तसञ्चारअवरुद्धहुनेगरीमुटुढुक्कभएकोथियोउसको ।मानौं, ऊउभिएकोजमिनएक्कासिभास्सिएकोहोस्रऊकुनैविराटअन्धकारमाखसिरहेकोहोस् ।एकक्षणतऊचेतनाशून्यनैभएकोथियो ।६महिनाजतिभएकोथियोऊसुन्दरबजारमाआएको ।बच्चुयादवत्यसबेलादेखिउसकोसहायकथियो ।

उसलेबच्चुकोकालोअनुहारनियाल्यो ।सुरुमाअलिव्यङ्ग्यात्मकमुस्काएपनिसईकोतनावदेखेरऊपनिगम्भीरभयो ।

"मैलेआफैंहेरेरआएको, चारमहिनाकोतपुग्योहोला ।"

बच्चुलाईसबैथाहाहुन्छ ।ऊतयहीँकोमान्छे ।आफ्नीस्वास्नीरलालाबालासँगबसेकोछ ।कतिमहिनाकोपेटकत्रोहुन्छ, उसलाईसबैथाहाछ ।नहुनुपनिकसरी ? प्रत्येकवर्षउसकीस्वास्नीसुत्केरीजोहुन्छे ।यदिसबैबाँचेकाहुन्थेभनेतउसकासन्तानकोसङ्ख्यादर्जनतपुग्थ्योहोला ।परिवारतउसकोपनिनभएकोकहाँहोर ? एउटीस्वास्नीरएउटाछोराछ ।सरुवाभइरहन्छ ।त्यसैलेहोसँगैराख्ननसकेको ।

उसलेलाटीबारेपनिपहिलोपटकबच्चुबाटैथाहापाएकोथियो ।सरुवाभएरआएकोपहिलोदिनउसलेत्यसठाउँकोबारेमाबुझ्नखोज्दाबच्चुलेसबैभन्दापहिलेलाटीकैबारेमाभनेकोथियो ।

"सालीसफामात्रभएरबस्दीहोतऊजतिच्वाँककेटीपूरैसुन्दरबजारमाकोहीछैनसाप । … भगवानलेपनियतिकोराम्रीकेटीलाईपागलनैचाहिँबनाउनुहुँदैनथ्यो… ।" उसलाईत्यसबेलानैआफूकुनैनौलोसंसारमाप्रवेशगरेझैंलागेकोथियो ।

"एउटाकुराभनुँसाप ?"

बच्चुलेउसलाईकुनैगुढकुराभन्नलागेझैंसाउतीगऱ्योतरभन्नेबेलामाजोडसँगभन्यो, "सालायहाँकासबैमर्दहरुदिनमालाटीसँगतर्किन्छन् ।रातिसबैमौकाकोताकमाबसेकाहुन्छन् ।"

त्यसकुरालेउसलाईझन्भित्रैबाटैकुत्कुत्याएकोथियो ।बच्चुलेत्यसोभनिरहँदाऊपनिनहाँसीबस्नसकेन ।

"तरसाप, सबैलाटीसँगडराउँछन् ।किनकिलाटीकोहीसँगडराउन्ने ।"

उसकोउत्सुकताझनझन्बढिरहेकोथियो ।

"…अरुकोतकेकुरासाप, मेरैपनि६वटाछोराछोरीकोटेन्सननहुँदोहोभनेमैबिताइदिन्थेँ ।"

बच्चुत्यसपछिएकक्षणजोडलेहाँस्यो ।ऊआफैंपनिलाटीकोएकोहोरोव्याख्यानलेएकोहोरिएकोथियो ।केहीक्षणपछिमात्रऊमुस्काएकोथियो ।

"तरसाप, उसलेपुलिसदेख्नैहुँदैन, ढुङ्गालेहिर्काउनथालिहाल्छे ।"

उसकोमनिस्थितिबुझेरहोला ।बच्चुलेमुस्काउँदैभनेकोथियो ।

लगभगत्यसकोएकमहिनापछिउसलेलाटीलाईबलात्कारगऱ्यो।एकमहिनाभरिमाउसलेसुन्दरबजारलाईराम्ररीबुझिसकेकोथियो ।बिसनाथबाबुसँगपनिउसकोराम्रोहिमचिमभइसकेकोथियो ।लाटीबच्चुलेवर्णनगरेजस्तोराम्रीतहोइनतरउसकाफक्रिनलागेकाअङ्गहरुभनेएउटापुरुषकोपुरुषत्वलाईहाँकदिन काफीथिए ।

त्योरातऊढिलोगरीगस्तीबाटफर्किंदैथियो ।लाटीएक्कासिगाडीकोअगाडिउभिनपुगी ।त्यसपछिदौडँदैनजिकैकोअर्धभग्नअवस्थाकोघरभित्रछिरी,जहाँऊबस्नेगर्थी ।

"यसलाईडरलाग्दैनकिकेहो ?" ऊकरायो ।

"डरलाग्नेभएतयोसद्देभइहाल्थीनिसाप," बच्चुलेआफ्नैशैलीमाभन्यो ।

त्यसबेलासम्मउसलेसाराकुरासोचिसकेकोथियो ।सबैभन्दापहिलेउसलेगस्तीमाआफूसँगभएकाजवानहरुलाईचौकीमालगेरछोड्यो ।त्यसपछिबच्चुलाईपुऱ्याउनउसकोघरगयो ।अनिऊसरासरलाटीबस्नेघरतिरहिँड्यो ।उसलेगाडीअलिपरनैरोक्यो ।चारैतिरनियाल्यो ।सबैतिरसुनसानथियो ।लाटीभनेआफ्नैतालमागुन्गुनाइरहेकीथिई ।उसकोउपस्थितिदेखिपूरैबेखबरथिई ।

एक्कासिआफ्नोअगाडिमान्छेपाउँदासुरुमालाटीआत्तिएरचिच्याई ।तर, लगत्तैउसलेलाटीकोमुखथुनिदियो ।त्यसपछिउसलेलाटीकासंवेदनशीलअङ्गहरुचलाउनथाल्यो ।पहिलेतलाटीलेप्रतिकारनैगरी ।तर, ऊयस्तोकुरामाअभ्यस्तथियो ।आफ्नैस्वास्नीलाईसमेतफकाएरभन्दाजबर्जस्तीसम्भोगगर्नमनपराउँथ्यो ।

सुरुमाप्रतिकारकालागिछट्पटाएकीलाटीक्षणभरमैउत्तेजनामाछट्पटाउनथाली ।त्यसपछिउसलेलाटीलाईसफलतापूर्वकबलात्कारगऱ्यो।त्यसपछिपनिऊदुई-तीनपटकलाटीकोमागएकोथियो ।तीसबैकुराबच्चुलाईथाहाथियो ।

त्योसाँझऊबच्चुलाईलिएरभट्टीभित्रछिऱ्यो।

"साला, लाटीलेपेटबोक्दापनियतिटेन्सन ?"

उसलाईअझसम्मविश्वासलागिरहेकोथिएन ।लाटीलेपेटबोक्नसक्छेभनेरउसलेकल्पेकोसम्मथिएन ।

"यसभन्दाअगाडिपनितीनवटीलाईभ्याएकैहो ।तर,सालाकसैलेपनिपेटबोकेन ।"

"त्यसोभएपक्कैपनितिनीहरुलाटीथिएनन्होलासाप ।"

"होठीकभन्यो ।"

सईलेटाउकोहल्लाउँदैभन्यो ।त्यसपछिबल्लबच्चुलेभनेकोकुरामाघोरियो ।अनिबच्चुलाईगालीगर्दैकराउनथाल्यो, "साला, केठान्छस् ? लाटी–लाटीलाईमात्रखोजेरकामकुरोगर्नेसोचिस् ?"

"त्यसोहोइनसाप, योकेटीलाटीनहुँदीहोतआफ्नोपेटकोव्यवस्थापनआफैंलेनैगरिहाल्थीनि ।"

सईघोरियो ।उसलाईरक्सीलागिसकेकोथियो ।

"सालालाटीलाईभ्याउँदापनियत्रोटेन्सन ?" ऊआफैंसँगबर्बरायो ।

"एउटाकुराभनूँसाप ?"

उसलेसईकोमुखताक्यो ।तर,उसलेहुन्छनभन्दैभन्नथाल्यो, "यदिलाटीलेजन्माएकोबच्चाकोअनुहारठ्याक्कैतपाईंसँगमिल्योभनेनहोसमस्याहुने, नत्रकेकोटेन्सन ?"

बच्चुलाईपनिरक्सीलागिसकेकोथियो ।नत्रउसलेयस्तोमूर्खतापूर्णकुराकहिल्यैगर्दैनथ्यो ।

"त्यसोभएत्यसलेबच्चानजन्माउन्जेलहातमाहातबाँधेरबसूँ ? उताउसकोपेटमामेरोगलाकोपासोबन्दैगर्छरमचाहिँत्योकहिल्यैबाहिरआउलारमेरोघाँटीअँठ्याउलाभनेरकुरेरबसूँ ?"

अबभनेबच्चुपनिगम्भीरभयो ।एकक्षणघोत्लियो ।अनिगाह्रोसँगडराउँदैभन्यो, "साप, बिसनाथबाबुसँगगफगर्नेहोकि ? उसलेयस्ताकुरामिलाउनखुबजानेकोछ ।"

सईडरायो तरफेरिगम्यो ।कुराठीकैहो ।बिसनाथबाबुलाईऊचाहिन्छरउसलाईबिसनाथबाबु ।त्यसपछिउसलेआफूलाईअलिहलुकामहसुसगऱ्यो।रातिउसलेबच्चुलाईआफ्नोक्वार्टरमालग्यो ।बच्चुरक्सीखाएपछिकहिल्यैघरजाँदैनथ्यो ।

रातिउसलेसपनामालाटीलाईनैदेख्यो ।सुरुमातउसलेबलात्कारगरेकातीनवटीकेटीलाईदेख्यो ।त्यसपछिउसलेआफ्नीस्वास्नीलाईजबर्जस्तीगरेकोसपनादेख्यो ।तर, जबसबैउत्तेजितअवस्थामाहुन्थे,सबैलाटीमारूपान्तरितहुन्थे ।सबैलाटीजसरीनैछट्पटाउँथे ।पीडामालाटीजसरीनैचिच्याउँथे ।

उसलेबलगरेरलाटीलाईत्यहाँबाटहटाउनखोज्थ्यो तरसबैलाईहटाउँदैलाटीत्यहाँआइपुग्थी ।अचानकलाटीलेउसलाईअत्याउनेगरीचिच्याउनथाली ।एक्कासिलाटीकोपेटठूलोहुनथाल्यो ।ऊडरायोरत्यहाँबाटउठ्नखोज्यो तरसकेन ।लाटीकोचिच्याहटलेआत्तिएरऊपनिचिच्याउनखोज्यो ।तर,उसकोघाँटीबाटआवाजनैनिस्केन ।ऊनिस्सासिनथाल्यो ।अन्तमाउसलेआफ्नोशरीरकोसाराबलएकत्रितगऱ्योरआफूलाईजोडसँगघचेट्यो ।ऊओछ्यानबाटतलपछारियो ।पुसकोचिसोरातमापनिऊपसिनालेभिजेकोथियो ।ओछ्यानमाभनेबच्चुअझैमस्तघुरिरहेकोथियो ।

"साली, सपनामापनितर्साउँछे," ऊआफैंसँगबर्बरायो ।

"अहिलेगएरसालीकोपेटमादुईचारलातदिन्छु, टन्टैसाफ ।"

ऊबाहिरनिस्क्यो ।चिसोसिरेटोलेउसकोनशातत्क्षणमैगायबभयो ।उसलेघडीहेऱ्यो।बिहानको४बज्नलागेकोथियो ।तर,जाडोलेगर्दामध्यरातझैंसुनसानथियो ।ऊसरासरलाटीबस्नेघरतिरहिँड्नथाल्यो ।उसकोहिँडाइसँगैउसकोमुटुकोगतिपनितीव्रहुनथाल्यो ।पूर्णिमाकोउज्यालोमात्योअर्धभग्नघरपनिलाटीजस्तैलाग्योउसलाई ।

ऊनजिकैपुग्यो ।लाटीघरकोएउटाभित्तोमाटाँसिएरसुतेकीथिई ।चिसोलेघोप्टिएरसुत्दाघुँडालेउसकोपेटछोएकोथियो ।त्योपेटउसलाईचलमलाएझैंलाग्यो ।एकक्षणसम्मऊत्यसैउभिरह्यो ।मानौंकुनैठूलैबोझलेथिचेकोथियोउसलाई ।चिसोरातमाफेरिएकपटकपसिनालेभिजेकोथियोऊ ।खैकुनअदृश्यशक्तिलेरोकेकोथियोउसलाई ।त्यहाँबाटउसकोपाइलाउठेन ।उसलेउठाउनैसकेन ।परमन्दिरमाघण्टाबजेपछिऊझसङ्गभयो ।मानिसहरुब्युँझनथालिसकेकाथिए ।ऊहतारहतारत्यहाँबाटफर्कियो ।

ऊफर्किंदाबच्चुउठिसकेकोथियो ।उसलाईत्यहाँनपाएरआत्तिइरहेकोथियो ।पसिनालेनिथ्रुक्कभिजेकोउसकोशरीररथकितअनुहारदेखेपछिऊझन्आत्तियो ।

"केभयोसाप ?"

"आजबिसनाथबाबुलाईजसरीपनिभेट्नुछ ।"

उसलेयतिमात्रबोल्योरओछ्यानमापछारियो ।

सररामप्रसादशर्मा

"योसबैत्योझरीलेगर्दाहो," ऊबर्बरायो ।उसकाविद्यार्थीहरुअलमलिए ।केहीदिनदेखित्यसरीनैबर्बराउनथालेकोथियोऊ ।पुसकोमहिनामापनिकस्तोझरी ?

"सरकेभयो ?"

एकजनाविद्यार्थीलेउठेरैसोध्यो ।केहीदिनदेखिनिकैनैफरकहुनथालेकोथियोऊ ।त्योकुराकोअनुभवउसकाविद्यार्थीहरुलेसमेतगर्नथालेकाथिए,जसलेउसलाईझनैतनावदिएकोथियो ।

"केहीहोइन ।"

ऊझन्हडबडायो ।कक्षाबाटआत्तिँदैनिस्क्यो ।सरासरआफूबस्नेकोठातिरगयो ।सुन्दरबजारकोत्यसस्कुलमाबाहिरबाटआएरपढाउनेऊएकमात्रशिक्षकथियो ।त्यसैलेऊस्कुलकैएउटाकोठामाबस्थ्यो ।ऊकोठाभित्रपस्यो ।चुकुललगायो ।ओछ्यानमाडङ्ग्रङ्गढल्यो ।त्यसपछिफेरिबर्बराउनथाल्यो ।

"योसबत्यैझरीलेगर्दाहो ।"

उसले६महिनाजतिअगाडिकोकुरासम्झिनथाल्यो ।साउनकोमहिनाथियोत्यो ।त्योरातिपनिऊबिसनाथबाबुकोघरमाट्युसनपढाएरफर्किँदैथियो ।एक्लैबस्नेभएकालेप्राय: बिसनाथबाबुकैघरमाखान्थ्यो ।त्यसैलेप्राय:ऊढिलोनैफर्किनेगर्थ्यो ।यसैपनिझरीकोमौसमथियो ।फर्किनेबेलामाएकक्षणझरीरोकिएकालेऊहतारहतारहिँडिरहेकोथियो ।लाटीबस्नेघरअगाडिपुग्नेबित्तिकैपानीजोडलेपर्नथाल्यो ।ऊदौडिँदैत्योघरभित्रपस्यो ।त्यतिबेलात्यहाँकोहीपनिथिएन ।

उसलेआफ्नोशरीरकोपानीटक्टकायो ।बेलाबेलामालाग्नेपानीसहितकोहावालेउसलाईचिसोकोअनुभूतिगरायो ।उसलेखल्तीबाटचुरोटझिक्योरसल्काउनखोज्यो ।त्यहीबेलालाटीखुर्रदौडेरआई ।ऊतर्स्यो ।उसकोमुखबाटचुरोटपनिखस्यो ।

"धत्लाटीकहिँकी ।"

उसलेलाटीलाईहकाऱ्यो।चुरोटपनिटिप्यो ।लाटीभनेऊतर्सेकोसुनेरतालीबजाउँदैहाँस्नथाली ।अँध्यारोलेकेहीपनिदेखिँदैनथ्यो ।तर,पनिपानीकोरुझानलेगर्दानिस्केकोलाटीकोशरीरकोमयलकोगन्धलेभनेऊनराम्ररीझस्क्यो ।लाटीउसकोनजिकनैआइसकेकीथिई ।

"केचाहियो ?"

उसलेहकारेरसोध्यो ।लाटीलेउसकोचुरोटतिरहातबढाई ।उसलेहतपतचुरोटलाटीलाईथमाइदियो ।लाटीफेरिजोडसँगहाँसीरचुरोटतान्नथाली ।एक-दुईसर्कोतान्नेबित्तिकैलाटीखोक्नथाली ।शायदपहिलोपटकचुरोटखाएकीहोली ।उसलेहतारहतारचुरोटफेरिउसैलाईथमाइदिई ।त्यसबेलासम्मऊलाटीकोगन्धलेलठ्ठिइसकेकोथियो ।चुरोटहातमालिनेबित्तिकैउसलाईबडोसकसअनुभवभयो ।एकक्षणउसलेचुरोटलाईनियाल्योअनिबिस्तारैओठमाच्याप्यो ।त्यतिबेलाबडोरोमाञ्चितअनुभवगऱ्योउसले ।

"तँलाईतचुरोटखानपनिआँउदैन ।आइजबस् ! तँलाईमचुरोटखानसिकाँउछु ।"

उसलेलाटीसँगलाडिएरभन्यो ।लाटीलाईआफूसँगटँसाउँदैबसायो ।उसलेचुरोटकोसर्कोतान्योरत्यसकोधूवाँलाटीकोओठनजिकैलगेरबिस्तारैछोड्नथाल्यो ।योक्रमकेहीबेरसम्मउसलेनिरन्तरदोहोऱ्याइरह्यो ।

शरीरकोआफ्नैभाषाहुन्छ ।त्यसकोआफ्नैबुझाइपनिहुन्छ ।उनीहरुजतिजतिबुझ्दैगए, त्यतित्यतिअभ्यस्तहुँदैगए ।उसलाईकुनैभाषाकोजरुरीनैपरेन ।

त्योरातलाटीलेउसलाईछोड्नैमानेकीथिइन ।बडोअप्ठयारोसँगफुत्किएकोथियोऊत्यहाँबाट ।त्यसपछिकाकेहीदिनसम्मतऊलाटीकोअगाडिनैपरेन ।तर,जबरातपर्थ्यो,उसलाईत्योरातकोरोमाञ्चकतालेबिथोल्नथाल्थ्यो ।लाटीकोछटपटाहटलेउसलाईशान्तसँगसुत्नदिएन ।लाटीकासुस्केराहरुलेउसलाईपछिसम्मउद्वेलितगराउनथाले ।

त्यसपछिफेरिऊलाटीकोमाजानबाध्यभयो ।निरन्तरगइरह्यो ।योक्रमतबसम्मरोकिएन,जबसम्मलाटीकोपेटदेखिएन, मानिसहरुलेउसकोपेटकोकुरागर्नथालेनन् ।

"योसबत्योझरीलेगर्दाहो ।"

त्यहीबेलाकसैलेढोकाढक्ढकायो ।ऊउठ्यो ।र,दुवैहातलेआफ्नोअनुहारपुछ्यो ।मानौं, उसलेआफ्नोतनावपुछ्नचाहेकोहोस् ।उसलेढोकाखोल्यो ।अगाडिहेडसरलाईदेखेपछिनमस्कारगऱ्यो।

"केभयोतपाईंलाई ? सन्चोछैनकिकसो ?"

हेडसरलेउसकोअनुहारहेर्दैसोध्यो ।ऊहाँस्नखोज्यो तरउसकोओठबाटमुस्काननिस्किँदैनिस्केन ।

"विद्यार्थीहरुभन्दैथिए, तपाईंतएक्कासिक्लासबाटनिस्किनुभयोअरे !"

ऊझसङ्गभयो ।केकेगऱ्योउसलेतनावमा ?

उफ् ! यसरीतमानिसहरुलेऊमाथिझन्शङ्कागर्नसक्थे ।

"केहीहोइनसर ।यसोअलिटाउकोदुखेकोथियो," उसलेआफूलाईसम्हाल्दैसानोस्वरमाभन्यो ।

"यसरीएक्लैबसेपछितझन्टाउकोदुखिहाल्छनि ।बरुहिँड्नुस्, अफिसतिरजाऊँ ! त्यहाँअरूसरहरूपनिहुनुहुन्छ ।गफगर्नुस्, फ्रेसहुनुस् ।तबपनिनिकोभएनभनेक्लिनिकमाचेकगर्नुहोला ।"

ऊकेहीबोल्नसकेन ।लुरुलुरुहेडसरकोपछिलाग्यो ।अफिसमाअरूसरहरुहाँसेकोउसलेपरैबाटसुन्यो ।अलिनजिकपुगेपछितिनीहरुलेगरेकागफपनिप्रष्टैसुनिनथाले ।

"लाटीलेपेटबोकेकोपनियहीजुनीमादेख्नपाइयो ।अबयोभन्दापनिकलियुगकेहीहुन्छ ?"

त्योसंस्कृतपढाउनेसरकोआवाजथियो ।त्यहाँपनिलाटीकैचर्चा ? उसकोपैतालाकोचालनिकैनैगह्रुङ्गोभयो ।अफिसभित्रप्रवेशगर्दाऊरातोभइसकेकोथियो ।हेडसरआफ्नोकुर्सीतिरलम्क्यो ।ऊभनेसरहरुबसेकोबेन्चकोएउटाकुनामाबस्यो ।

"अरेकेकुरागर्नुहुन्छ ? तपाईंहर्कोपुराणमामाछालेपेटबोक्नहुन्छ ।यहाँजाबोलाटीलेपेटबोक्ननहुने ?"

एकजनासरलेउसकोकुराकाटेपछिसबैजोडसँगहाँस्नथाले ।

"छि…छि…, सरलेपनिकस्तोकुरागर्नुभएको ? त्योजमानाअर्कैथियो, योअर्कैहो ।कलियुगमापेटबोक्नधेरैथोकगर्नुपर्छ ।लाटीकोअनुहारसम्झनुस्त, परैबाटपायरियागन्हाउँछ ।"

संस्कृतसरकोबोलाइकोतालसँगैउसकोदाह्रीपनिहल्लिरहेकोथियो ।

"अरेसरपेटबोक्नलाईकहाँअनुहारचाहिन्छ ? अर्कैकुराचाहिन्छ ।"

त्यसपछिसबैअट्टहासगर्दैहाँस्नथाले ।संस्कृतसरपनिहाँस्नथाले ।आफ्नोगरिमाकोख्यालगर्दैहेडसरपनिमुखलुकाएरहाँस्नथाले ।त्यहाँनहाँस्नेकेवलऊमात्रथियो ।

"योठट्टाकोविषयहोइन," सबैकोहाँसोथामिएपछिहेडसरगम्भीरदेखिए ।

"कसैकोनिम्तिपनियोराम्रोकुराहोइन ।नहाम्रोनिम्ति, नतयोसमाजकोनिम्ति ।अरूगाउँकामानिसहरुलेसमेतकुराकाट्नथाले ।गर्नेलेकेहीक्षणकोमजागरेपनित्यसकोपरिणामसबैसमाजलेकदापीबेहोर्दैन ।ढिलोचाँडोथाहाभईनैहाल्छत्योकसकोपेटहोभनेर ।अचेलतकतिथरीकाटेस्टहरुपनिचलेकाछन् ।बच्चाजन्मेपछित्यसकोबाउकोठेगानकसोनलाग्ला ?"

हेडसरलेबोलेकाप्रत्यकशब्दहरुलेउसकोमुटुमासुलझैंघोच्नथाल्यो ।

"ए, साँच्चैशर्मासर…!" हेडसरलेउसैलाईबोलाएपछिऊझस्क्यो ।

"बिसनाथबाबुलेपञ्चायतीकाबारेमातपाईंसँगकेहीगफगरेकिगरेनन् ? तपाईंतत्यहाँदिनदिनैगइरहनुहुन्छ ।"

केहीदिनदेखिबिसनाथबाबुतनावमादेखिन्थे ।तर, ऊआफैंपनितनावमाभएकालेखासैवास्तापनिगरेकोथिएन ।त्यसैलेतिनीहरुबीचदोहोरोकुराकानीखासैभएकोथिएन ।

"खै, केहीदिनदेखिआफैंतनावमादेखिनुहुन्छ ।खासैत्यस्तोकुराकानीकेहीभएकोछैन," उसलेबिस्तारैभन्यो ।

"उहाँचाँहिकिनतनावमाहुनुनि ? लाटीकोपेटकहीँउहाँकैतहोइननि ?" एउटासरलेफेरिठट्टागर्दैभन्यो ।

"कस्तोकुरागर्नुहुन्छतपाईंपनि ? राजनीतिगर्नेमान्छे, आफ्नैठाउँमायस्तोघटनाघटेपछिचिन्तातभइहाल्छनि ।नत्रविपक्षीहरुलेयसलाईचुनावमाप्रचारकोविषयबनाइहाल्छन् ।"

हेडसरलेसाराराजनीतिबुझेझैंगरीसम्झायो ।तर,उसलाईराजनीतिभन्दापनिपञ्चायतीशब्दलेबढीनैआतंकितगरायो ।विभिन्नसम्भावनाहरुलेऊघोरिनथाल्यो ।लाटीकोपेटउसकोहोभन्नेथाहापाउनेबित्तिकैपञ्चायतीलेउसलाईलाटीसँगविवाहगर्नबाध्यपार्थ्यो ।त्यसकोकल्पनालेसमेतउसकोशरीरमाकाँडा उम्रनथाल्यो ।

सरभनेरकत्रोप्रतिष्ठाछउसको ! अझबिसनाथबाबुसँगकोसम्बन्धलेतसुन्दरबजारमाउसकोशानै बेग्लैथियो ।घरबाटपनिबिहागर, केटीखोज्दिन्छुभनेकैहो ।उसैलेहोनमानेको ।सुन्दरबजारमाकम्तीमापनिएउटाघरबनाएरमात्रबिहागर्नेरहरथियोउसको ।साराभविष्यअन्धकारदेख्नथाल्योउसले ।

"तपाईंहामीलेबिसनाथबाबुकोचिन्ताकेलिनुहुन्छ ? ऊजतिकोखुराफातीदिमागभएकोमानिसपूरैजिल्लामाकोहीछैन ।चालचालनमातऊशकुनीकोपनिमामाहो," बडोअनुभवीशैलीमासंस्कृतसरबोल्नथाल्यो ।

"यदित्योपेटबिसनाथबाबुकैहोभनेपनिअरूलाईजिम्मालगाउनसक्नेखुबीछउसमा, किकसोशर्मासर ?"

ऊझस्क्यो ।संस्कृतसरलेबोलेकोसम्झ्योरअनायासैमुस्कायो ।त्यसरीनिकैदिनपछिमुस्काएकोथियोऊ ।मनमनैआफूसँगभन्यो, "आजजसरीपनिबिसनाथबाबुसँगगफगर्छु ।"

बिसनाथबाबु

त्योदिनझरीपरिरहेकोथियो ।जबबिसनाथबाबुलेपहिलोपटकलाटीलाईदेखेकोथियो ।झरीमारुझिरहेकीलाटीलेऊभित्रयस्तोआगोबालिदियोकिउसलेत्यसलाईजतिनिभाउनखोज्थ्यो,त्योत्यतिनैसल्कनथाल्यो ।

लाटीफोहोरीथिई ।झुम्रीथिई ।शायदकतिदिनदेखिनुहाएकीपनिथिइन ।धूलोरमयललेशरीरतथाकपालकोरङसमेतथाहाहुन्थेन ।तर,लाटीतरुनीथिई, जुनऊवर्षाकोपानीमारुझेकोबेलासबैभन्दाबढीथाहाहुन्थ्यो ।

उसकोशरीरकोबनावटलेबिसनाथकोमनस्थितिलाईकसरीखलबल्याइदियोभनेउसलेत्यसदिनआफ्नीस्वास्नीलाईसबैभन्दानराम्रीदेख्यो ।झोल्लिएकोछाती, निस्केकोपेट, चाउरिएकोछाला, नाभीभन्दातलअनगिन्तीसेताधर्साहरु, मानौंतीकुनैधारिलोचक्कुलेचिरिएरबनेकाघाउकाडामहरुहुन् ।राम्ररीनकोरिएकोकपालसबैएकैपटकख्यालगऱ्योउसले ।

पहिलेतऊस्वास्नीबाटै सन्तुष्टथियो ।तर,लाटीलाईदेखेकोदिनदेखिस्वास्नीतिरफर्केरसुत्नछोडेकोथियो ।पछितछोराछोरीकोकारणदेखाईओछ्यानपनिफेऱ्यो।तर,आफ्नोराजनीतिकजीवनकोलागिनिकैसजगथियोऊ ।सुन्दरबजारकोएककिसिमलेराजानैथियो ।पार्टीभित्रपनिउसकोपकडराम्रैथियो ।त्यसैलेआउँदोसंसदीयनिर्वाचनमाउसलेटिकटपाउनेकुरापक्काथियो ।

दिनभरपार्टीकोकार्यक्रममाव्यस्तभएपनिरातिभनेलाटीतिरैएकोहोरिन्थ्यो ।जतिबिर्सनखोज्दापनिसकेन,जसलेउसकोछटपटीलाईझन्बढायो ।अन्तमालाटीकोमाजानेनिश्चयगऱ्यो।त्यसकालागिव्यापकतयारीपनिगऱ्योउसले ।

एड्सकोरोकथामकानिम्तिजनचेतनाजगाउनेअभियानचलाउँदाउसलेनिकैकन्डमजम्मापारेकोथियो ।लाटीलाईफकाउनगाह्रोनहोस्भनेरभियग्रा पनिकिन्यो ।रातिअजीवकिसिमकालुगामानिस्किनलाग्दाउसकीस्वास्नीलेनसोधेकीपनिहोइनतरपार्टीकोकार्यक्रममाजानलागेकोभनेरढाँट्यो ।चिनेपछिलाटीलेअप्ठ्यारोमापार्नसक्छेकिभनेरमास्कपनिलगायो ।

एक्कासित्यस्तोअचम्मलाग्दोमानिसदेखेपछिलाटीआत्तिएरचिच्याई ।तर,मध्यरातमालाटीकोचिच्याइसँगकसकोवास्ता ? लगत्तैउसलेल्याएकोखानेकुरादेखेपछिलाटीलोभिईपनि ।उसलेत्यससँगैभियग्रा पनिमिसायो ।केहीक्षणमैलाटीउत्तेजनामाछट्पटिनथाली ।लाटीकोउत्तेजनालाईथेग्नउसलेपनित्योऔषधिखायो ।त्यसपछिबडोसहजरसजगताकासाथउसलेलाटीसँगसम्भोगगऱ्यो।त्यसपछिपनिऊपटक-पटकत्यहाँगएकोथियो ।

लाटीकोपेटदेखिनथालेपछिनिकैतनावमाथियोऊ ।सबैभन्दातनावतउसलाईत्यसकुरालेगरायो– सारासाधनअपनाउँदापनिलाटीलेपेटकसरीबोकी ? एकवर्षभित्रचुनावहुँदैथियो ।त्यतिबेलासम्मतलाटीलेबच्चापनिजन्माइसक्ली ।त्यसभन्दाअगाडिनैउसलेकेहीगर्नचाहन्थ्यो ।तरगर्नेके ? उसलेअझैसम्मकेहीनिश्चयगर्नसकेकोथिएन ।योत्यस्तोकामथियो,जुनउसलेकसैलाईनभनी आफैंगर्नुपर्थ्यो ।तर,जबउसलेआफूलाईएक्लोठान्थ्यो, आफैंलाईसबैभन्दानिरीहपनिपाउँथ्यो ।

त्यसदिनबिहानैसईप्रेमबहादुरथापालाईएक्कासिआफ्नोबैठककोठामादेखेपछिऊचिसोभएकोथियो ।सईपनितनावमैदेखिन्थ्यो ।लाटीकैविषयमाकुरागर्नआएकोतहोइन ? कहीँऊमाथिनैशङ्कागरिएकोतछैन ? बिहानकोफक्रिँदोउज्यालोमापनिअँध्यारिँदैगइरहेकोथियो ।

"बिसनाथबाबु, केहीजरुरीगफगर्नुथियो ।"

सईलेअप्ठ्यारोसँगबोलेकोमात्रसुन्योउसले ।ऊआफैंपनिआफूभित्रकोतनावलुकाउनसङ्घर्षरतदेखिन्थ्यो ।उसलेकेहीबोलेन ।भन्नकालागिइसारामात्रगऱ्यो।

जबसईबोल्नथाल्यो, उसकोअनुहारकोभावपरिवर्तनहुनथाल्यो ।कहिलेदेखिमुर्झाएकोअनुहारएक्कासि फक्रिनथाल्यो ।

"तबत…"

उसलेआवेशमाटेबलठोक्यो ।कामगर्नेलेभर्खरैराखेरगएकोदुईवटाचियाकोगिलासमध्येएउटाघोप्टियो ।लगत्तैउसलेआफूलाईसम्हाल्यो ।

सईभनेउसकोप्रतिक्रियादेखेरअलमलियो,जसलेउसकोतनावलाईझनैबढायो ।तर,बिसनाथबाबुलेभनेउत्साहितहुँदैकामगर्नेलाईबोलायो ।टेबलसफागर्नलगायोरअर्कोकपचियापनिमगायो ।

"अरेसईसाहब, चायलिनुस् ।"

तर,सईकोभनेओठमुखसुकिसकेकोथियो ।बिसनाथबाबुकोअप्रत्याशितव्यहवारदेखेरऊझन्आत्तिएकोथियो ।

"मधेरैतनावमाछुबिसनाथबाबु ।कतिरातदेखिराम्ररीसुत्नसकेकोछैन ।तपाईंसँगठूलोआशगरेरआएकोछु ।"

"अरेचिन्ता–सिन्ताछोड्नुस्," बिसनाथबाबुलेउसलाईरोक्दैभन्यो ।

"तपाईंलाईहामीचाहिन्छअनिहामीलाईतपाईं ।मजाबोत्यतिकामपनिनगरौंलात । … आखिरनिवेदनतपाईंकोथानामापरेकैछ ।सोच्नेमछँदैछु ।कुनैउपायनिस्केपछिकुराकानीअगाडिबढाउँला ।यसमातनावकोकेकुराछर ?"

बिसनाथबाबुलेत्यतिभनेपछिसईलेचैनकोसासफेऱ्यो।

"तरतपाईंजत्तिकोमान्छेलेयस्तोगर्नुहुँदैनथ्यो ।गर्दापनिबजारमायतिकाधेरैसाधनहरु… ।"

त्यसपछिबिसनाथबाबुलेसईलाईनैतिकतादेखिकन्डमप्रयोगसम्मकोलम्बेतानव्याख्यानदियो ।सईभनेटाउकोनिहुऱ्याएरसुनीमात्ररह्यो ।जबसम्मबिसनाथबाबुलेजानभनेन, तबसम्मऊत्यहाँबाटगएन ।

अर्कोदिनसररामप्रसादशर्माआयो ।अबभनेउसलाईअचम्मलाग्नछोडिसकेकोथियो ।किनकिसुरुमालाटीलाईभोग्नेऊआफूएक्लोहुँभन्नेठान्थ्यो ।तर, जबसईप्रेमबहादुरथापाआयो, त्यतिबेलैअरूपनिआउनसक्नेअनुमानउसलेगरेकोथियो ।तर,उसलेरामप्रसादसरकोअपेक्षाभनेगरेकोथिएन ।ऊतत्यस्तोमानिसकोखोजीमाथियो, जसलाईलाटीकोपेटजिम्मालगाउनसकियोस् ।

त्यसकोकेहीदिनपछिसुन्दरबजारकैसबैभन्दाठूलोव्यापारीसीतारामअग्रवालआयो ।तर,ऊआफ्नोलागिनभएरछोराकोलागिआएकोथियो,जोएकरातत्यहाँकोनामीरेस्टुरेन्टबाटरक्सीखाएरफर्किंदालाटीकोमापसेकोथियो ।

सबैभन्दाअन्तिममाआएकोथियोपण्डितचन्द्रकान्तझा ।ऊपूरैसुन्दरबजारमाएकमात्रपुरोहितथियो ।त्यसलेबिसनाथबाबुलाईरिसरअचम्मदुवैएकैपटकपाऱ्यो।वर्षदिनअगाडिमात्रतिनैचन्द्रकान्तझालेउसकोआमाकोकिरियागरेकोथियो ।एकरातढिलोगरीजजमानीबाटफर्किंदालाटीसँगरातबिताएकोथियो ।

त्यसरीबिसनाथबाबुकोमाआउनेप्रायःएककिसिमलेसाँठगाँठराख्नेहरुनैथिए ।त्यसैलेलाटीकोपेटकोजिम्मालगाउनमिल्नेएकजनामानिसपनिउसलेपाएन ।त्योपेटतिनीहरुमध्येजोकसैकोपनिहुनसक्थ्यो ।समयजतिबित्नथाल्यो, तिनीहरुपनित्यतिनैआत्तिनथाले ।अन्तमाउसलेसईप्रेमबहादुरथापासँगसल्लाहगरेरपञ्चायतीकोमितिकोघोषणागऱ्यो।

सुर्जाचमार

"एहजुर ! सुन्नेकोहीहुनुहुन्छ ? लाटीकोपेटमेरैहो ।मजहाँपनिकबोल्नतयारछु ।लाटीकोपेटमेरैहो ।"

त्यसपछिऊजोडलेरुनथाल्यो ।मध्यरातमाउसकोरुवाइकोआवाजचर्कोभयो ।

"माचि… यतिरातिकराउँछ ।"

हवल्दारआँखामिच्दैउठ्योरछेवैमासुतिरहेकोसिपाहीलाईएकलात्तीदियो ।शायदकुनैसपनादेखिरहेकोथियोउसले ।तर्सिँदैउठ्यो ।

"जा ! तेरोबाऊलाईगएरहेर् ! केभयो ?"

सिपाहीगयो ।उसलेढोकाखोल्यो ।कोठाकोठिक्कबीचमाएउटाट्रककोटायरझुन्डिएकोथियोरटायरकोबीचमाझुन्डिएकोथियोसुर्जाचमार ।पूरानामसुरजकुमारमोची ‘चमार’ ।हातरखुट्टादुवैबाँधिएकाथिएउसका ।केवलमुखरआँखाखुलाथिए,जहाँबाटक्रमशःऱ्यालरआँसुनिरन्तरबगिरहेकोथियो ।

"एहजुर, लाटीकोपेटमेरैहो ।मजहाँपनिभन्नतयारछु ।तर,मलाईयहाँबाटझार्नुस् ।"

तर,सिपाहीउसकोनजिकपनिगएन ।

"भोभोनकरा ! मैलेखोल्नमिल्दैन ।हल्दारसापलाईबोलाएरआउँछु ।"

त्यसपछिऊकराएन ।तर,उसकाआँखाबाटआँसुरमुखबाटऱ्यालभनेबग्नछोडेन ।

सबैकुरायोएकदिनमैकसरीभयो ? यतिअचानककसरीभयो ? कहाँबिरायोउसले ? अहँउसकोदिमागलेउसलाईकुनैकुराकोउत्तरदिएन ।उसलेसबैकुराहरुबिस्तारैसम्झनथाल्यो ।बिहानसम्मपनिउसलाईत्यसकोपूर्वानुमानसमेतथिएन ।उसकाआफ्नाबा-आमाथिएनन् ।काकाकोघरमाबस्थ्यो ।एकाबिहानैऊआफ्नोकाकासँगघरबनाउनकालागिचाहिनेकरनी, हथौडा, छेनीरतेगारहरुबोकेरसुन्दरबजारआएकोथियो ।

उसकोकाकालेअर्कोमजदुरलाईपर्खालपानीलेभिजाउनलगाउँदैथियो ।ऊभनेबालुवारसिमेन्टमिसाउँदैथियो ।त्यहीबेलाबिसनाथबाबुकोकान्छोभाइशिवनाथउसलाईखोज्दैत्यहाँआयो ।कामसकेरसाँझआउँछुभन्दापनिमानेनउसले ।बिसनाथबाबुलेउनीहरुजस्तोमानिसलाईविरलैबोलाउनेगर्थ्यो ।उसकोमुटुकोगतित्यसबेलादेखिनैबढ्नथालेकोथियो ।

"जानत ! मालिकलेकेहीकामपरेरनैतबोलाउनुभएकोहोलानि !" काकालेसमेतयसोभनेपछिऊगएकोथियो ।ऊपुग्दात्यहाँअलिभीडभाडनैथियो ।नजिकैएउटाप्रहरीकोगाडीथियो ।उसलाईसीधैबैठककक्षमालगियो ।ऊपुग्नेबित्तिकैबिसनाथबाबुलेसईप्रेमबहादुरथापाबाहेकअरूसबैलाईत्यहाँबाटजानभन्यो ।

"किरेसुर्जा,अचेलतँपगल्नीसँगबहुतछेडखानीगर्छस्रे ?" सबैत्यहाँबाटनिस्केपछिबिसनाथबाबुलेऊसँगजिस्कँदैसोध्यो ।अघिसम्मऊअन्योलमाथियो ।बिसनाथबाबुत्यसरीजिस्केकोदेखेरअचम्ममापऱ्यो।

"कहाँमालिक, हामीसँगफुर्सतकहाँछरजिस्किनु ? … यसोअगाडिपरेकोबेलाएकदुईबातभनेरलाटीलाईचिढाउनुअलगकुराहो ।"

"अनितेरोएक-दुईबातलेनैलाटीलेपेटबोकीत ?"

अबभनेऊनराम्ररीझस्क्यो ।कस्तोमजाकहोयो ? उसलेचारैतिरअँध्यारोदेख्नथाल्यो ।बिसनाथबाबुअझैहाँसिरहेकोथियो ।उसकोनीलोआँखामाषड्यन्त्रकोठूलैखाडलदेख्योसुर्जाले, जहाँऊभाँसिदैथियो ।उसकोओठमुखसुकिसकेकोथियो ।उसलेदुवैहातजोडेरभक्भकाउँदैबिन्तीगर्नथाल्यो ।

"केभन्दैहुनुहुन्छमालिक ? लाटीकोपेट ? मैलेसपनामासमेतलाटीलाईत्योनियतलेदेखेकोछैन ।"

"ढाँटेरकतिजनालाईबेबकुफबनाउँछस्हँतैंले ?"

सुर्जाकोबिन्तीलेउसलाईकुनैप्रभावपारेन ।

"उहाँसईसाहबआफैंलेगस्तीबाटफर्किंदातँलाईलाटीकोमाजाँदैगरेकोदेख्नुभएकैहो, किकसोसईसाहब ?"

बिसनाथबाबुलेएक्कासिबोलाएपछिसईप्रेमबहादुरथापाझस्कियो ।अनिकपालकन्याउँदैभन्यो, "हो, बिल्कुलहो ।"

"अरे,उहाँमात्रैकिन ? रामप्रसादसरचिन्छौ ? उहाँलेपनियहाँबाटटिउसनपढाएरफर्किदाँतँलाईलाटीकोमादेख्नुभएकोरहेछ ।अग्रवालजीकोछोरा…, पण्डितचन्द्रकान्तझा… ।"

अबभनेउसलाईफँसाइँदैछभन्नेबुझ्नगाह्रोभएन ।अगाडिबिसनाथबाबुधाराप्रवाहबोलिरहेकोथियो ।उसलाईभनेआफूकुनैविराटअन्धकारमाभासिइरहेकोअनुभवभइरहेकोथियो ।

"अबतँआफैंभन्, यतिकामानिसहरुलेदेखेकोपनिझुटोभयो ?" बिसनाथबाबुलेउसलाईगहिरिएरहेर्दैसोध्यो ।तर,उसकोभनेबकनैफुटेन ।

"अरेचिन्ताकिनगर्छस् ? जवानीमागल्तीतजसकोपनिहुन्छ ।आखिरलाटीनराम्रीपनितछैन ।त्यतिकोराम्रीकेटीततैँलेआफ्नोचमारमाडिबियाबालेरखोज्दापनिपाँउदैनस् ।मेरोकुरामान् ।पञ्चायतीमालाटीकोपेटकबोलगर ।त्यहाँबाटकेहीपैसापनिउठाइदिँउला ।अनिकहीँटाढागएरघरजमगरेरबस् ।"

"ना, मालिकना ।मअर्काकोपेटकोजिम्मालिँदिन ।"

उसलेबिस्तारैतरठाडोस्वरमाभन्यो ।अनिसीधैबिसनाथबाबुकोअनुहारमाहेऱ्यो।उसकोमुस्कानगायबभएकोथियो ।उसकानीलाआँखाझन्बल्नथाले ।रिसलेउसकोओठफर्फराउनथाल्यो ।तर,उसलेआफूलाईसम्हाल्योरसुर्जाकोकाँधमाहातराख्दैभन्यो, "मैलेतेरैलागिहोभनेको ।थानामातेरोविरुद्धउजुरीपरेकोथियो ।सईसाहबलेतसीधैसमातेरलान्छुभनेकोथियो ।मैलेहोरोकेको ।अबमेरैकुरामान्दैनस्भनेतमकेगरुँ ? लानुस्सईसाहब ।"

यतिभन्दासईलेउसकोकठालोसमातिसकेकोथियो ।ऊहल्लिनमात्रकेखोजेकोथियो, सईलेउसकोढाडै भाँचिनेगरीएकलात्तीदियो ।ऊपीडालेचिच्यायो ।उसकोचिच्याइसँगैअरूप्रहरीसमेतभित्रपसे ।उसलाईकुट्दैभ्यानमाहाले ।उसकोचिच्याइसँगैकुटाइपनितीव्रहुनथाल्यो ।उसकोहोसरहुञ्जेलसम्मकुटाइखाएकोथाहाथियोउसलाई ।उसकाआँखाअगाडिबिस्तारैअँध्यारोछाएकोथियो ।दिमागफनफनीघुमेकोथियो ।रिङ्गटालेबान्ताआउलाजस्तोभएकोथियो ।त्यतिबेलासम्मपनिउसकोशरीरमालातरमुक्काबज्रेकैथियो ।

होशमाआएपछिउसलेआफूलाईत्यसटायरमाझुन्डिएकोपायो ।उसकोपेटनराम्ररीदुखेकोथियो ।एकपटकतरगतकोबान्तापनिगऱ्यो।त्यसपछिऊनराम्ररीझस्क्यो ।अनिचिच्याउनथाल्यो ।त्यसकोनिकैबेरपछिसईरहवल्दारदुवैआए ।सईकोहातमाएउटासेतोकागजपनिथियो ।

"भनेपछिलाटीकोपेटतेरैहो ।होइनत ?"

हवल्दारलेउसकोपेटमालठ्ठीलेघोच्दैसोध्यो ।ऊपीडालेफेरिचिच्यायो ।

"एछोड्दे !" सईलेउसलाईरोक्यो ।

"चाँडोयोकागजकोबेहोरासुनाएरऔंठाछापलगाइहाल् ।"

"हजुर जहाँभन्नुहुन्छ,मत्यहीँऔंठाछापलगाउँछु ।पहिलेमलाईयहाँबाटझार्नुस् ।"

सुर्जालेरुँदैभन्यो ।सईलेआदेशदिएपछि उसलाईझारियो ।उसकाहातरखुट्टाहरुखोलिए ।ऊउभिनखोज्यो तर खुट्टा थर्ररकामे ।ऊभुइँमाढल्यो ।प्रहरीहरुलेउसलाईत्यहाँभएकोओछ्यानमाराखे ।सईलेदिएकोकागजमाऔंठाछापलगाएरउसलाईत्यत्तिकैछाडेरहिडे ।

०००

त्यसकोकेहीदिनपछिस्कुलकोचौरमापञ्चायतीबस्यो ।विषयअलिअनौठोभएकोलेवरपरकागाउँबाटसमेतमानिसहरुआएकाथिए ।यतिधेरैमानिसकाबीचमालाटीभयभितदेखिन्थी ।अझउसलाईसमातेरल्याइएकोहुनालेबेलाबेलाऊचिच्याउँथीपनि ।सुर्जालाईभनेएउटाकुनामाबाँधेरराखिएकोथियो ।त्यहाँअरूबेलाकोपञ्चायतीजस्तोवादीरप्रतिवादीकोहीथिएन ।बिसनाथबाबुलेसुर्जालेऔंठाछापलगाएकोकागजकोबेहोरापढेरसुनायो ।अनिसबैलाईसुनिनेगरीकबोल्नपनिलगायो ।

त्यसपछिलाटीरसुर्जालाईकेगर्नेविषयमाछलफलहुनथाल्यो ।प्रस्तावबिसनाथबाबुलेनैल्यायो ।उसैलेलाटीरसुर्जाकोविवाहगरिदिनेरसुन्दरबजारबाटटाढाछाडेरआउनेप्रस्तावल्यायो ।विवाहकालागिचाहिनेखर्चकालागित्यहाँकाप्रत्येकघरबाटचन्दाउठाउनेप्रस्तावपनिल्यायो ।त्यसमासबैसहमतभए ।

सुन्दरबजारमैसबैभन्दाबढीचन्दासीतारामअग्रवाललेदियो ।लाटीरसुर्जाकोविवाहत्यहाँकोराममन्दिरमाधुमधामसँगभयो ।तिनीहरुकोविवाहपण्डितचन्द्रकान्तझालेगरायो ।तिनीहरुलाईसुन्दरबजारबाटटाढाछोड्नेजिम्मासईप्रेमबहादुरथापालेलियो ।उसलेतिनीहरुलाईबोर्डरकटाएरफर्क्यो ।

सुन्दरबजारफेरिशान्तभयो ।केहीदिनसम्मत्यहाँकामानिसहरुलेलाटीरसुर्जाकोकुरागरे तरचाँडैसबैलेबिर्सिए ।कतिसम्मभनेउसकोकाकालेसमेतऊकहाँगयो, केगऱ्यो, केहीसोधखोजगरेन ।बजारबासीलेदुवैलाईयसरीबिर्से, मानौंतिनीहरुत्यहाँकहिल्यैथिएनन् ।

लगत्तै२०५६सालकोआमनिर्वाचनभयो ।सईप्रेमबहादुरथापालेबिसनाथबाबुलाईयुद्धस्तरमासघायो ।उसलेसजिलैचुनावजित्यो ।पार्टीबहुमतमाथियो ।ऊराज्यमन्त्रीपनिभयो ।

सईप्रेमबहादुरथापालेबिसनाथबाबुकोमद्दतलेआफ्नैजिल्लामासरुवामिलायो ।सररामप्रसादशर्माचाँडैनैहेडसरभयो ।सीतारामअग्रवाललेसबैभन्दापहिलेछोराकोविवाहगरिदियोरआफूसँगैव्यापारमालगाउनथाल्यो ।चन्द्रकान्तझालेभनेजजमानीगर्नैछोड्यो ।

त्यसपछिपनिदेशमाठूलाठूलापरिवर्तनहरुभए ।२०५८सालमाराजदरबारहत्याकाण्डभयो ।त्यहीसालमाओवादीसँगकोवार्ताअसफलभएपछिदेशमासङ्कटकाललागूभयो ।०५९असोज१८र२०६१माघ१९जस्तादरबारिया ‘कु’काघटनाहरुपनिघटे ।२०६२/६३कोआन्दोलनलेराजसंस्थाकोअन्त्यगऱ्यो।तर,तीकुनैपनिघटनालेसुन्दरबजारलाईअसरगरेनन्।

जबमधेसआन्दोलनउत्कर्षमापुग्योरतराईकाराजमार्गठप्पभए,सबैलाईअचम्ममापार्दैलाटीसुन्दरबजारमादेखापरी ।तर,ऊसँगसुर्जाभनेथिएन ।एउटा ७-८वर्षकोकेटोथियो ।त्यहाँकाप्राय: सबैमानिस लाटीरउसकोछोराहेर्नपुगे ।छोराकोअनुहारमासुर्जाकोकुनैनामोनिशानैथिएन ।जबमानिसहरुउसकोआँखानियाल्थे, सबैझसङ्गहुन्थे ।शायदभयलेहोला, कसैकोमुखबाटएकशब्दपनिनिस्केन ।किनकित्यस्ताआँखासुन्दरबजारमाबिसनाथबाबुबाहेकअरूकसैकाथिएनन् ।

संविधानसभाकोचुनावमाबिसनाथबाबुलेफेरित्यहीक्षेत्ररोज्यो ।चुनावप्रचारकोक्रममाभोटमाग्दैजाँदालाटीकोछोरोखुर्ररदौडेरआयोरउसकोगोडासमातेर ‘बुवा… बुवा…’ भनेरकराउनथाल्यो ।दुवैकाआँखाजुधे ।बिसनाथबाबुनराम्ररीझस्क्यो ।छेवैमाउभिएकोउसकोएउटाकार्यकर्तालेत्योकेटोलाईसमात्योरजोडलेदुईलात्तीदियो ।

"भागमाधर… पागल !"

त्योकेटोत्यहाँबाटभाग्यो ।उसलेयोस्थितिकोकल्पनासमेतगरेकोथिएन ।

"योत्यहीलाटीकोछोराहोहजुर ।कोहीनयाँमानिसदेख्नैहुँदैन, बुबाभनेरकराउनथालिहाल्छ ।"

त्योकुरालेउसलाईकेहीसान्त्वनादिएपनिचयनभनेदिनसकेन ।एक्लोपर्नासाथ '…बुबा… बुबा…’ भनेरकराउँदैगरेकोत्योकेटोकोझल्कोआइहाल्थ्यो ।उसकाआँखाहेर्दात्योउसकैछोरोहोभन्नेमाकुनैशङ्काथिएन ।त्यतिबेलासम्मतपूरैसुन्दरबजारलेनैथाहापाइसक्नुपर्नेहो ।तर,किनकसैलेकेहीभनेन ?शायदडरलेहोला ।उसलेत्यस्तैठान्यो ।

उसलेतत्कालैकेहीगर्ननखोजेकोपनिहोइन तरचुनावलाईअसरगर्नसक्छभनेरकेहीगरेन ।त्यसपछिऊसुन्दरबजारबाहिरभोटमाग्ननिस्केपनिभित्रकहिल्यैनिस्केन ।उसलाईत्यसकोखासैआवश्यकतापनिथिएन ।

चुनावशान्तिपूर्णतरिकालेनैसम्पन्नभयो ।भोलिपल्टयताबिसनाथबाबुलेचुनावजितेकोघोषणाभयो, उतालाटीकोछोरोगायबभयो ।जुनमानिसहरुउसकोजितकोऱ्यालीमासहभागीथिए,तिनैमानिसहरुछोराकालागिचिच्याउँदैगरेकीलाटीकोरमितामापनिसहभागीभए ।

बिसनाथबाबुचुनावजितेरगएपछिफेरिकहिल्यैफर्केन ।त्यहाँकामानिसहरुलाईथाहाथियो,लाटीकोछोरोलाईबिसनाथबाबुलेनैहोगायबगराएको ।तर,सबैमौनथिए ।त्यसैलेसुन्दरबजारशान्तपनिथियो ।एकजनालाटीमात्रथिई, जोबेलाबेलामाआफ्नोछोराकालागिचिच्याइरहन्थी ।

(स्रोत : फिनिक्सबुक्सबाटप्रकाशितकथाकारकोकथासंग्रह ‘अब्बा’बाटसभार)